บุญธำรงเป็นต้นหนของเรือประมงลำหนึ่งที่เดินทางไปจับปลาในกลางท ะเลลึก บังเอิญเรือถูกพายุไต้ฝุ่นจน
อับปาง เขาเกาะกระดานได้แผ่นหนึ่งจึงพอพะยุงตัวและว่ายน้ำเข้าหาฝั่ง ปรากฏว่าที่นั่นเป็นเกาะร้างไร้ผู้
คนอยู่อาศัย แต่โชคดีที่เกาะนี้อุดมด้วยผลหมากรากไม้และมีแหล่งน้ำจืดอย่างพ อเพียง เขาสามารถดำรง
ชีพอยู่ได้โดยไม่อัตคัดเท่าไรนัก ห้าปีผ่านไป จนกระทั่งวันหนึ่ง เขาเห็นคนๆหนึ่งพายเรือมาที่หาดเขาจึง
วิ่งไปดู ผู้ที่มากับเรือลำนั้นเป็นหญิงสาวหน้าตาค่อนข้างดีรูปร่างเพรีย วสมส่วนดูทะมัดทะแมงและเซ็กซี่
หญิงสาว : สวัสดีค่ะ คุณคือ... คุณบุญธำรงใช่ไหมคะ ?
บุญธำรง : ใช่ คุณรู้จักผมด้วยหรือ ?
หญิงสาว : ค่ะ ฉันเป็นเจ้าหน้าที่หน่วยกู้ภัย เราได้รับแจ้งเหตุว่ามีเรือประมงอับปางแล้วคุณได้หายไป พวก
เราค้นหาคุณมานานมากแล้ว เออ...ว่าแต่ว่า...คุณไม่ได้สูบบุหรี่มานานเท่าไรแล้วคะ ? เอ้า นี่กรองทิพย์
ฉันเอามาฝาก สูบซะให้หายอยาก
บุญธำรง : ขอบคุณมาก ผมไม่ได้สูบบุหรี่มา 5 ปีแล้ว แต่....อืม์ คุณรู้ได้อย่างไรว่าผมสูบกรองทิพย์ ?
หญิงสาว : อ๋อ เราดูจากแฟ้มประวัติของคุณค่ะ เราหน่วยกู้ภัยยินดีบริการอย่างประทับใจ แล้วนี่คุณดื่ม
เหล้าครั้งสุดท้ายมานานเท่าไรแล้วคะ ? ฉันมีแม่โขงเหล้าที่คุณชอบมาฝากคุณด้วย เอ้าดื่มซะ อย่าดื่มที
เดียวหมดนะคะ แบ่งให้ฉันดื่มเป็นเพื่อนบ้างก็ได้
บุญธำรง : ยินดีครับ เรามาดื่มด้วยกัน ผมต้องขอบคุณมากเลยเพราะ 5 ปีมานี่ผมเพิ่งจะได้ดื่มเหล้าวันนี้
หญิงสาว : ยินดีอย่างยิ่งค่ะ มันเป็นบริการของเราที่ต้องการทำให้คุณประทับใจ เออ...ขอถามอีกเรื่องอย่า
หาว่าละลาบละล้วงนะคะ คือว่า....คุณ..คุณ อืม์..คุณเล่น..เล่น...อืม์ ครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่คะ ?
บุญธำรง : เฮ้ย ! อย่าบอกนะครับว่า คุณหอบถุงกอล์ฟมาที่เกาะแห่งนี้ให้ผมด้วย
อับปาง เขาเกาะกระดานได้แผ่นหนึ่งจึงพอพะยุงตัวและว่ายน้ำเข้าหาฝั่ง ปรากฏว่าที่นั่นเป็นเกาะร้างไร้ผู้
คนอยู่อาศัย แต่โชคดีที่เกาะนี้อุดมด้วยผลหมากรากไม้และมีแหล่งน้ำจืดอย่างพ อเพียง เขาสามารถดำรง
ชีพอยู่ได้โดยไม่อัตคัดเท่าไรนัก ห้าปีผ่านไป จนกระทั่งวันหนึ่ง เขาเห็นคนๆหนึ่งพายเรือมาที่หาดเขาจึง
วิ่งไปดู ผู้ที่มากับเรือลำนั้นเป็นหญิงสาวหน้าตาค่อนข้างดีรูปร่างเพรีย วสมส่วนดูทะมัดทะแมงและเซ็กซี่
หญิงสาว : สวัสดีค่ะ คุณคือ... คุณบุญธำรงใช่ไหมคะ ?
บุญธำรง : ใช่ คุณรู้จักผมด้วยหรือ ?
หญิงสาว : ค่ะ ฉันเป็นเจ้าหน้าที่หน่วยกู้ภัย เราได้รับแจ้งเหตุว่ามีเรือประมงอับปางแล้วคุณได้หายไป พวก
เราค้นหาคุณมานานมากแล้ว เออ...ว่าแต่ว่า...คุณไม่ได้สูบบุหรี่มานานเท่าไรแล้วคะ ? เอ้า นี่กรองทิพย์
ฉันเอามาฝาก สูบซะให้หายอยาก
บุญธำรง : ขอบคุณมาก ผมไม่ได้สูบบุหรี่มา 5 ปีแล้ว แต่....อืม์ คุณรู้ได้อย่างไรว่าผมสูบกรองทิพย์ ?
หญิงสาว : อ๋อ เราดูจากแฟ้มประวัติของคุณค่ะ เราหน่วยกู้ภัยยินดีบริการอย่างประทับใจ แล้วนี่คุณดื่ม
เหล้าครั้งสุดท้ายมานานเท่าไรแล้วคะ ? ฉันมีแม่โขงเหล้าที่คุณชอบมาฝากคุณด้วย เอ้าดื่มซะ อย่าดื่มที
เดียวหมดนะคะ แบ่งให้ฉันดื่มเป็นเพื่อนบ้างก็ได้
บุญธำรง : ยินดีครับ เรามาดื่มด้วยกัน ผมต้องขอบคุณมากเลยเพราะ 5 ปีมานี่ผมเพิ่งจะได้ดื่มเหล้าวันนี้
หญิงสาว : ยินดีอย่างยิ่งค่ะ มันเป็นบริการของเราที่ต้องการทำให้คุณประทับใจ เออ...ขอถามอีกเรื่องอย่า
หาว่าละลาบละล้วงนะคะ คือว่า....คุณ..คุณ อืม์..คุณเล่น..เล่น...อืม์ ครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่คะ ?
บุญธำรง : เฮ้ย ! อย่าบอกนะครับว่า คุณหอบถุงกอล์ฟมาที่เกาะแห่งนี้ให้ผมด้วย
No comments:
Post a Comment