ไม่ต้องไปฟัง

เย็นวันหนึ่ง  เลิศชายประกาศข่าวดีเสียงลั่นบ้านด้วยความตื่นเต้น..
"คุณพ่อครับ..คุณแม่ครับ ผมมีข่าวใหญ่มาบอกครับ..
ผมจะแต่งงานกับสาวสวยที่สุดในอำเภอนี้
เธอชื่อ  นิดหน่อย ครับ บ้านอยู่ถัดเราไป นิดเดียวเอง"
 
หลังอาหารเย็น..   พ่อก็ดึงเลิศชายไปคุยกันสองต่อสอง

"ลูก..  พ่อมีเรื่องคุยด้วย พ่อกับแม่แต่งงานกันมาสามสิบปีแม่ของลูกเป็นเมียที่ดี
เป็นแม่ศรีเรือนที่ไม่มีอะไรบกพร่อง  แต่เสียที่เรื่องสำคัญของชีวิตคู่
พ่อเลยแอบไปมีอะไรกับผู้หญิงอื่นไว้หลายคน
ความจริงน่ะ  นิดหน่อยเป็นพี่น้องกับลูก เพียงแต่คนละแม่ ลูกแต่งงานด้วยไม่ได้นะ"
 หัวใจของเลิศชายแหลกสลาย  มีอาการซึมเศร้าไปร่วมปี
กว่าจะทำใจได้ และออกไปจีบสาวคนใหม่ ไม่นานนักก็กลับบ้านมาประกาศข่าวดีอีก.."ผมคุยกับน้ำตาลแล้วครับ คุณพ่อคุณแม่ อีกสองเดือนเราจะแต่งงานกัน"

ครั้งนี้คุณพ่อก็ดึงตัวเลิศชายไปคุยกันสองต่อสองอีกครั้ง

"น้ำตาลก็เป็นน้องของลูกเหมือนกัน   พ่อเสียใจจริงๆ ที่ลูกจะไม่ได้แต่งงาน"
  เลิศชายหงุดหงิดจนคลั่ง ในที่สุดก็ตัดสินใจไปฟ้องแม่..

"พ่อทำงี้ได้ไง  พ่อเที่ยวไปมีลูกกับผู้หญิงอื่นทั่วอำเภอ
แล้วอย่างนี้ เมื่อไรผมถึงจะได้แต่งงาน
พอผมไปรักกับสาวคนไหน ก็กลายเป็นว่าจีบน้องสาวคนละแม่เข้าทุกที"

แม่ของเลิศชายได้ยินแล้วแทนที่จะโกรธ กลับหัวเราะอย่างอารมณ์ดี 
"ไม่ต้องไปฟังคำที่พ่อเค้าพูดเลย.. ลูก  ที่จริงแล้วเขาก็ไม่ได้เป็นพ่อของลูกหรอก !!!"